در این مطلب قصد دارم شما والدین عزیز را با مفهومی آشنا کنم، که تأثیر فراوانی در رفتار های حال و آینده کودکتان دارد.
« خود پنداره »؛ مفهومی است که در مسائل تربیتی بسیار مهم است. خود پنداره عبارت است از: باور ها و احساساتی که ما درباره ی خود داریم، و به عبارت بهتر پاسخی که ما به پرسش « من کیستم؟ » می دهیم، خود پنداره ی ما را تشکیل می دهد.
دو کودک به ترتیب جلوی یک آیینه قرار می ګیرند، کودک اول با دیدن خود در آینه، آنچه نسبت به خودش به ذهنش می آید؛ فردی بدون زیبایی ظاهری، بی نظم و شلخته، کند هوش، بد خط، بدون اعتماد به نفس و ... است. کودک دوم اما، برخلاف کودک اول، باور مثبتی به خود دارد و با دیدن خود به صفات مثبتی چون زیبایی، اعتماد به نفس بالا، هوش قوی، انظباط و ... پی می برد.
حالا شما پاسخ دهید که پیش بینی شما از رفتار های آینده ی این دو کودک چیست؟ آیا می شود انتظار داشت، کسی که خود را حقیر می بیند و تصور مثبت از خودش ندارد در آینده و سرنوشت خود، انسان موفقی باشد؟
نظر شما نسبت به کودک دوم چیست؟ پرواضح است که اګر انسان خود پنداره ای مثبت از خود داشته باشد رفتار های او سنجیده تر خواهد بود، و آینده ای موفق تر خواهد داشت.
والدین محترم! شما نقش بسیار موثری در شکل ګیری خود پنداره کودکتان دارید و به همین دلیل شما می توانید با تصور مثبتی که از کودکتان به آنها می دهید، سعادت و موفقیت آن ها را انتظار داشته باشید.
لازم به ذکر است که؛ می توان تا حدودی این مفهوم را معادل معنای « کرامت نفس » در ادبیات دینی دانست، که زیر بنای تربیت انسان است.
