کودک مستقل من
یکی از مهم ترین نیاز های کودک، نیاز به « استقلال و مستقل بودن » است.
برای اینکه در آینده فرزندی مستقل و توانمند در انتخاب و تصمیم ګیری داشته باشیم، باید از سنین کودکی او دست به کار شویم، به این نحو که با حفظ یک چهارچوب و ساختار مشخص، به او استقلال دهیم. پس لازم است که، تا حد ممکن از ارائه ی سلیقه و نظرات شخصی خود در انجام کارها و امورات شخصی کودک صرف نظر کنیم، به طور مثال: یکی از راهکارهای آن می تواند این باشد که:
اجازه دهیم تا حد توانش کارهای شخصی خودش را مثل؛پوشیدن و عوض کردن لباس یا نحوه ی تزئین اتاقش را به تنهایی و طبق نظر خودش و البته تحت نظارت شما انجام دهند.
بجای اینکه به کودک بګوییم برای مهمانی رفتن چه لباسی بپوشد، از بین چند دست لباسی که ما انتخاب کرده ایم، می تواند یکی را انتخاب کند.
برای ناهار ۳ غذا به او پیشنهاد بدهیم و از او بخواهیم که یک نوع آن را برای ناهار یا شام انتخاب کند.
هنګام خرید لباس و وسایل شخصی مربوط به خودش او را همراه خود به فروشګاه ببریم و از او بخواهیم از بین چند لباس پیشنهادی شما به سلیقه ی خودش یکی را انتخاب کند.
با این شیوه کودک متوجه استقلال و مشورت ګیری از او می شود. این نیاز را باید از حدود ۴ تا ۵ سالګی در کودکان تأمین کرد.
