تنبیه

 یک مربی شاید برای تنبیه کردن شاگردش راه کار های متفاوتی داشته باشد.

تنبیه بدنی، جریمه کردن و...

 هرکدام از این تنبیهات اگر در جای خودش استفاده شود می تواند تا حدودی موثر واقع شوند لکن باید توجه داشت که بکار بردن مستمر این تنبیهات در کنار جنبه اصلاحی جنبه تخریبی دارند. بعنوان مثال برخی از تنبیهات احساس حقارت را در کودک تقویت می کند و پر واضح است اگر کودکی حقارت خود را باور کند دیگر از او نمی توان رفتار های قابل قبولی  انتظار داشت.

شاید تنبیهات غیر مستقیم را بتوان اولویت دار ترین تنبیهات معرفی کرد. بعنوان مثال برای تنبیهات غیر مستقیم، می توان از تشویق کردن کودک یا شاگردی که رفتار قابل قبولی داشته نام برد و با این وسیله دیگری را تنبیه کرد. یکی از احادیثی که در این زمینه  می تواند بسیار  مورد توجه واقع شود، کلامی از حضرت علی علیه السلام است که در حکمت 177 نهج البلاغه می فرمایند:"بد کار را با پاداش دادن به نیکوکار آزار ده" (ترجمه دشتی)