من کیستم؟ ( ۲)

در پژوهشی، معلمان یک مدرسه تصمیم می ګیرند آزمایشی را بین سه کلاس مختلف انجام دهند، به این صورت که:

در کلاس شماره (۱) معلم دائما به دانش آموزان تأکید می کند که؛ شما افراد بسیار منظم و با برنامه ای هستید و این ویژګی شما مورد رضایت من و سایر مسؤلان مدرسه است.

در کلاس شماره (۲) معلم دائما تذکر می دهد که؛ شما باید منظم باشید و لازم است که همیشه نظم را رعایت کنید تا مورد رضایت من و دیګر مسؤولان مدرسه واقع شویدږ

و بلاخره در کلاس شماره (۳) هیچ تذکر خاصی در این مورد ګوشزد نمی شود.

پس از  ګذشت مدت زمانی مشخص، نتیجه ی بررسی ها نشان داد که:

ګروه اول، به عنوان منظم ترین دانش آموزان مدرسه شناخته شدند، علتش آن بود که آن ها نسبت به رفتار خود به این باور رسیده بودند که افرادی منظم و مورد تآیید معلمان خود هستند پس تلاش کردند تا ین موقعیت ایده آل خود را حفظ کنند.

در ګروه دوم این نظم به صورت نسبی و ناپایدار اتفاق افتاد، دلیل این رفتار طبق این آزمایش به این صورت توجیه می شد که دانش آموزان این کلاس به این باور از رفتار خود رسیدند که در نظر مربیان خود افراد منظمی نبوده به همین دلیل همیشه در این زمینه مورد تذکر واقع می شوند، پس نسبت به برآوردن درخواست معلم برخی از آن ها با بی میلی و بی انګیزه و بعضی دیګر محتاطانه  رفتار می کردند. و برخی از آنان سعی می کردند برای جلب نظر معلم فقط در حظور او خود را منظم جلوه دهند.

و ګروه سوم، که نسبت به قبل هیچ تغییر خاصی در آن رخ نداده بود.

لازم  است ما والدین و مربیان بدانیم که ما آیینه هایی هستیم که کودکان تصویر خود را در آن ها می بینند، به همین دلیل اګر آن ها تصویر مناسبی از کودک را به او نشان دهند، خود پنداره ای که در او شکل می ګیرد، تصویر مثبتی خواهد بود، لذا رفتارش را متناسب با تصویری که از خود دارد شکل خواهد داد.