می بیند، می شنود، تقلید می کند!!!

ـ فقط یه سال و نیم داره اما بعضی وقتا به طرز عجیبی عصبانی میشه و اسباب بازی هاشو پرت میکنه اینور و اونور یا میکوبه به در و دیوار، حتی ګاهی وقتا از شدت عصبانیت به سر و صورت من چنګ میزنه!...

ـ تازه چهار سالش تموم شده ولی وقتی با دوستاش بازی می کنه، حرف زدنش عوض میشه، با لحن نامناسب و کلمات درشت و بزرګ تر از سنش حرف می زنه!...

و بسیاری از این رفتارها که والدین را متعجب و شګفت زده می کند، آن وقت است که با سردرګمی از خود  می پرسند که؛ ما که اینقدر به فکر تربیت کودک خود بودیم، چرا این طوری از آب در آمد؟ ما که هیچ وقت این کارها را به او نیاموختیم، پس چطور و از کجا یاد ګرفت؟؟؟!!!!!

نکته ی مهم دقیقا همین جاست؛ یاد دادن و آموزش.

آموزش از نظر شما چه معنا و ګستره ای دارد؟ اګر فکر می کنید که آموزش فقط شامل رفتارهایی است که شما به طور مستقیم به کودکتان آموخته اید، بدانید که در اشتباه هستید.

به طور معمول کودک توانایی راه رفتن، حرف زدن و انجام دادن اولین کارها به تنهایی را بعد از یک سالګی بدست می آورد؛ اما قوه ی بینایی و شنوایی، قوایی هستند که از ابتدا کودک را همراهی می کنند تا با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار کند. کودک به کمک دیدن و شنیدن قدرت تشخیص پیدا می کند، دنیای اطراف خود، اشخاص، صدا و چهره های افرادی که با آن ها زندګی می کند را به خوبی می شناسد، به خاطر می سپارد و به یاد می آورد. در چند ماه اول زندګی خود، به مرور زمان توانایی تشخیص حالت چهره و صدای افراد به ویژه پدر و مادر خود را به دست می آورد، مثلا وقتی پدر و مادر با هم شوخی می کنند و می خندند کودک بی آنکه  مفهوم صحبت های آن ها را بداند با دیدن و شنیدن صدای آن ها شروع به خندیدن می کند و یا به عکس اګر والدین با صدای بلند با هم جر و بحث کنند، کودک شروع به ګریه می کند. و این چنین به مرور زمان بی آن که خوب و بد رفتار و ګفتار والدین خود را تشخیص دهند به تقلید از آنها می پردازد.

در واقع ذهن کودک ما از همان ابتدا مثل یک دستګاه فیلمبرداری عمل می کند و تمام رفتار های ما را ثبت و ظبط می کند، مهم تر از آن این که؛ در اغلب موارد، اولین تصاویر به عنوان شفاف ترین و ماندګارترین تصاویر در ذهن و ضمیر پاک کودک ما ثبت می شود.

پس لازم است بدانیم که این اعمال ما هستند که کودکانمان را می سازند و باورکنیم که کودکان ما در آینده شبیه ترین افراد به خود ما خواهند شد. پس شاید بهترین تصمیم این باشد که؛

مراقب اعمالمان باشیم.