تربیت رسانه ای
امروز رسانه، یک واقعیت غیر قابل انکار در زندګی انسان است. رسانه یک ابزار در محیط خانه نیست؛ یکی از اعضای اصلی خانواده است . ساده انګاری است اګر خیال کنیم رسانه تنها کارکرد تفریحی دارد و برای سرګرم کردن اعضای خانواده و پرکردن اوقات فراغت آنهاست. کارکرد اصلی رسانه تربیت است.
این فکر ساده لوحانه و خنده دار است که فکر کنیم دیګران،دلشان به حال ما سوخته و برای پرکردن اوقات فراغتمان، به دنبال راه چاره ای می ګشته اند و از همین رو تصمیم ګرفته اند برای ما شبکه های فیلم و سریال راه بیاندازند.این شبکه ها تنها به دنبال ریختن قبح ضد ارزش های تربیتی نیستند و هدف اصلی در این میان، ارزشی کردن ضد ارزش های دینی است. از نګاه اینها مساله این نیست که دختر و پسر به راحتی تن به ارتباط نامشروع بدهند. مساله اصلی آن است که این ارتباط از نګاه دختر و پسر مسلمان، یک ضد ارزش و حتی یک ضرورت به حساب آید.
درګذذشته رسانه دخالت چندانی در کیفیت و کمیت رابطه ها نداشت؛ اما امروز رسانه، مدیر بسیاری از زندګی هاست. این رسانه است که مشخص می کند کی و تا چه اندازه برای فرزندانمان وقت بګذاریم. در بسیاری از خانه ها، رسانه تعیین کننده ی وقت خواب و بیداری است. بسیاری از سفره ها، در مقابل رسانه پهن می شود. رسانه، ګرمای عاطفی روابط را به شدت کم کرده است. ذهن بسیاری از بچه ها، به قدری ګرم رسانه شده که از واقعیت های اطراف و حتی نیاز های حقیقی خود،غافل شده اند.
اثری که ماهواره روی تربیت فرزندانمان می ګذارد، قابل وصف نیست؛ اما باید همین قدر دانست که وقتی ماهواره وارد خانه می شود و خوراک تصویری فرزندانمان را فراهم می کند، دیګر نباید انتظار یک فضای تربیتی سالم را برای فرزندانمان داشته باشیم.
برګرفته از کتاب ( من دیګر ما ) جلد اول
